ELİF ŞAFAK’IN PİNHAN ROMANINDA BÜYÜLÜ GERÇEKÇİ TESPİTLER

Tuba ÖZMEN

Öz

Büyü ve gerçek birbiriyle zıt olan kelimelerdir. Büyülü gerçekçilikise bu zıtlığın harika uyumudur denilebilir. Gerçek hayatta görmemiz imkansız olan şeyler yazarın kaleminden sıradanmışçasına aktarılır ve kahramanlar da bunları yaşarken garipsemez, olayları normal karşılar. Elif Şafak, Pinhan romanında büyülü gerçekçiliği tekke dervişi Pinhan ile diğer dervişler ve İstanbul’un kenar mahalleleri ile ince ince işlemiştir. Yoksul bir Anadolu çocuğu olan Pinhan’ın incili bir kuş peşinden tekkeye gelişi ve Dürri Baba’dan etkilenmesi sonrasında tekkede yaşamaya başlaması ve sonrasında öyküsünü oluşturmak için çıktığı yolculuğun büyülü gerçekçi unsurlar ile harmanlanmasını sonrasında animusu Karanfil Yorgaki ile karşılaşmasını görülür. Başkahraman Pinhan’ın herkesten sakladığı bir sırrı vardır: O diğer insanlardan farklı olarak doğuştan çift cinsiyetlidir. Romanın başkahramanı Pinhan yaşadıkları karışında herhangi bir şaşkınlık belirtisi göstermez, yaşadıklarının üstesinden normal zorluklar gibi gelmeye çalışır. Nevres hayatın ona sunduğu haksızlıkların öcünü büyülü gerçekçilik ile almaya çalışır ve bunu yaparken kötü cin Kepoz’u kullanır. Romanın kahramanı Pinhan’ın herkesten gizlediği çift cinsiyetliliği çoğu kişi tarafından bilinir ve bu çift cinsiyetlik mahallenin kocakarıları tarafından büyülü gerçekçi unsurlarla kullanılır. Akrep Arif ya da nam-ı diğer Nakş-ı Nigar mahallesinin kocakarıları mahallenin çift başlığını gidermek için büyülü gerçekçiliğe sığınır ve hamamda hem Pinhan’ı hem mahalleyi bu iki başlılıktan kurtarır. Roman büyülü gerçekçilik ile açtığı çemberi –Pinhan kendi gömüldüğü mezarının başındadır- büyülü gerçekçilik ile –bu sefer mezarda kendisi yatmakta, başında sevdiği beklemektedir- sonlandırır.

Anahtar Kelimeler

Büyülü Gerçekçilik, Pinhan, Tekke, Mahalle, Döngü

Kaynakça

1. Abiha, B. Ç. (2012). Elif Åžafak'ın Pinhan Adlı Romanında Dört Unsur Ve Daire Sembolizmi. Ç.Ü. Türkoloji, Makale Bilgi Sistemi, 1-14. 3.Cilt

   Aragüç, M. F. (2016). Büyülü Gerçekçilik ve Louis de Berniéres’nin Latin Amerika Üçlemesi. Erzurum: Çizgi Kitapevi.

   Bowers, M. A. (2004). Magic(al) Realism, New York: The New Critical Idiom. London and New York: Routledge.

   Kumlu, E. (2014). Ä°ki Çocuk, Ä°ki Hikaye; Tek Dünya: Pinhan ve Alice Harikalar Diyarında Romanlarında Kültür Kodlarının KarşılaÅŸtırmalı Olarak Okunması. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 477-499. 111. Sayı

   Namlı, T. (2007). Arketipsel Sembolizm Açısından Elif Åžafak'ın Pinhan Romanının Ä°ncelenmesi. Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 1210-1230 5.Cilt.

   Oranlı, S. N. (2021). Büyülü Gerçekçilik ve Türk Edebiyatında Büyülü Gerçekçilik. Ordu: Yüksek Lisans Tezi-Ordu Üniversitesi.

   Öner, M. A. (2010). Elif Åžafak’ın Pinhan Adlı Romanında Bir Anlatım TekniÄŸi Olarak Dil. Türkbilig, 201-212. 81. Sayı

   ÖzateÅŸ, T. (2014). Türk Kültürü ve Büyülü Gerçekçilik Kavramlarının Latife Tekin’in Sevgili Arsız Ölüm ve Sema Kaygusuz’un Yere DüÅŸen Dualar Eserleriyle BaÄŸdaÅŸtırılarak Ä°ncelenmesi. Dergipark, 1-10. 12.Sayı.

   Özsevgeç, Y. (2015). Büyülü Gerçekçi Kurgu Üzerine. Uluslararası Sosyal AraÅŸtırmalar Dergisi, 188-194. 126. Sayı.

   Åžafak, E. (2020). Pinhan. Ä°stanbul: DoÄŸan Kitap.

   Åžen, C. (2018). Dedekorkut Anlatıları’nda Büyülü Gerçekçilik. Yüksek Lisans Tezi. Elazığ: Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

   TaÅŸ, M. R. (2019). Postmodern Bir Kurgu Denemesi Olarak Elif Åžafak'ın Pinhan Pomanı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-CoÄŸrafya Fakültesi Türkoloji Dergisi, 64-79 95.Sayı.

   Teker Garcia, A. (2010). Latin Amerika Edebiyatında Büyülü Gerçekçilik. Ankara: Ürün Yayınları.